Zmarł Robbie Bachman (Bachman Turner Overdrive)

W ostatnich dniach i tygodniach świat muzyki stracił sporo perkusistów. Nie jest to niestety koniec listy. Tym razem do “klubu” dołącza Robbie Bachman, znany z zespołu Bachman Turner Overdrive. Muzyk zmarł 12 stycznia w kanadyjskim Vancouver (gdzie mieszkał), zaledwie kilka tygodni przed siedemdziesiątymi urodzinami. Choć nie podano przyczyny śmierci, to według brata artysty miał on problemy z sercem.

Robbie Bachman podczas koncertu Bachman Turner Overdrive w Nowym Jorku, grudzień 1974 r. Zdjęcie: Fin Costello/Redferns)

Na oficjalnym profilu Randy‘ego Bachmana (gitarzysty, wokalisty, autora piosenek, współzałożyciela zespołu i brata zmarłego) czytamy:

“Kolejne smutne odejście. Bijące serce BTO opuściło nas. Właśnie zadzwonił Fred Turner (basista BTO – przyp. BeatIt) z wiadomością, że mój najmłodszy brat Robbie dołączył do Mamy, Taty i brata Gary’ego po drugiej stronie. Fred powiedział, że może Jeff Beck potrzebuje tam bębniarza. Robbie był nieodłączną częścią naszej rockandrollowej maszyny, z którą zaszaleliśmy i wstrząsnęliśmy światem.“

Drugi skład BTO. Od lewej: Randy Bachman, Blair Thornton, Robbie Bachman, Fred Turner

Robin Peter Kendall Bachman urodził się 18 lutego 1953 r. Dorastając w kanadyjskim mieście Winnipeg ćwiczył grę na perkusji w domu jako nastolatek, często jamując ze starszym bratem Randym, który w latach 60. był już zawodowym muzykiem, a pod koniec dekady odniósł spory sukces z zespołem The Guess Who (ich największy hit – “American Woman” z 1970 r. – dotarł do 1. miejsca w USA).

Robbie Bachman. Foto: Getty Images

W 1971 r. Randy zaproponował młodszemu, osiemnastoletniemu wówczas bratu wspólną grę w nowym zespole Brave Belt. Dwa lata później, po nagraniu dwóch płyt, kapelę przemianowano na Bachman Turner Overdrive, a Robbie popisał się wtedy zdolnościami artystycznymi projektując logotyp zespołu.

Lata 70. to szczyt sławy BTO, a więc i Bachmana. W latach 1973 – 1976 zespół umieścił pięć płyt długogrających i sześć singli w pierwszej 40-tce na liście przebojów w USA, a także jedenaście singli w kanadyjskiej Top 40. Robbie Bachman był współautorem jednego z największych hitów zespołu, zatytułowanego “Roll On Down the Highway“. Perkusista opuścił szeregi grupy w 1979 r., po nagraniu płyty “Rock n’ Roll Nights” i wypełnieniu zobowiązań koncertowych związanych z jej promocją. Inne przeboje z tego okresu to “Takin’ Care of Business“, “Let It Ride” i “You Ain’t Seen Nothing Yet“.

BTO podczas wręczenia nagrody Juno Award w 1976 r. Zdjęcie: Canadian Press

Lata 80. nie przyniosły ani znaczących sukcesów artystycznych, ani komercyjnych. Za to zapoczątkowały serię sporów sądowych z bratem Randym i basistą Fredem Turnerem (ostatni z nich miał miejsce w 2010 r.). Muzyk odmówił wzięcia udziału w powrocie zespołu w 1984 r., ale już cztery lata później przyłączył się do kolegów, z którymi występował pod szyldem BTO aż do 2004 r.

29 Marca 2014 r. Robbie Bachman, wraz z Bachman Turner Overdrive, został wciągnięty w poczet Canadian Music Hall of Fame.

Od lewej: Blair Thornton, Robbie Bachman, Randy Bachman, Fred Turner. Foto: Canadian Press / John Woods

Bachman był wujkiem Tala Bachmana, który pod koniec lat 90. odnotował międzynarodowy przebój “She’s So High“. Bratanek tak wspomina swego wujka:

“Mój wujek Robbie był niezapomnianą postacią. Nadpobudliwy, głośny, zabawny i obsesyjny, w naturalny sposób sprawiał, że każde spotkanie z nim było niezapomniane. (…)

Robbie był rytmicznym kręgosłupem BTO przez całe lata 70. i trudno wyobrazić sobie innego perkusistę, który tak doskonale wypełniałby tę rolę. Preferował otwarty hi-hat w stylu Ringo, dużo crashy i ekstrawaganckie przejścia na tom tomach. (…)

Robbie był także spektakularnym showmanem. Dorastając w latach 70. i 80. widziałem wiele jego koncertów. Nigdy nie widziałem, żeby jakikolwiek inny perkusista chwytał za mikrofon wokalny, wychodził na przód sceny i doprowadzał tłum do szału improwizowanym, jednoosobowym wokalnym show. Sprawiał, że klaskali, tupali i śpiewali. Rzucał kwiatami w publiczność. (…) Mógł samodzielnie przejąć kontrolę nad 25 000 ludzi. Był Tommym Lee zanim pojawił się Tommy Lee. A kiedy wracał do swojego zestawu perkusyjnego, nadal bawił publiczność, wyrzucając ręce w powietrze podczas gry, rzucając pałeczkami w publiczność, nieustannie rozwalając talerze, a wszystko to wciąż krzycząc zachęcająco do publiczności. Rozpierała go energia.”